Pensando nunha historia de amor para o día de San Valentín lembrei como, a vosa idade, impresionoume Emma cando a lin. A historia desta "señorita" aburrida, con moi boas intencións, que cre que pode emparellar a todos os solteiros do pobo que ten ao seu redor, encantoume. Cando as historias lle saen ao revés e ela dase conta que o está liando todo a cousa xa non ten remedio, ela está namorada.
Gustame moito porque a protagonista é totalmente imperfecta, unha rapaza moi ociosa, caprichosa e bastante mimada pero con moitas ganas de facer felices aos que están ao seu redor, que malinterpreta constantemente os sintomas do amor levando aos seus amigos e a ela mesma a situacións moi confusas e que de repente se atopa có amor sen esperalo.
E un libro atípico de Jean Austen, Emma quere ser unha heroína romántica pero mete a pata constantemente, lle falta sentidiño e lle sobra entusiasmo, pero en moitos pasaxes non se pode evitar sorrir, e ao final a historia de amor máis interesante é a súa, ela, que non quería namorarse.
Leedelo, é un libro interesante e divertido, que denuncia o cotilleo dos pobos e as malas interpretacions en cuestións de amor e no que ao final se demostra que o sentidiño é o mellor conselleiro que unha rapaza pode ter. Aprenderedes tamén que na Inglaterra de fai douscentos anos as cousas tampouco eran tan diferentes coma agora, ainda que non tiveran nin washap ni facebook.
No hay comentarios:
Publicar un comentario